Brief uit Waterland

Terwijl de jongste bijen
Gehuld in vers nieuw bont
Viooltjes op gaan vrijen
Sluiten zon en land een vast verbond
Uitgerust na winterslaap
Schieten sprieten, lentejongen lentemeid
Al lachend naar de hemelboog;
Lenteroos groeit in het wild
Je voelt; dit wordt een mooie zomer
Dit belooft iets voor het hart
Maar mild bekijk ik mijn hartstocht
En lomer word ik uitgedaagd
Door zomerse felheid schrijd ik
En zoek diep in mezelf

Oevers tekenen schijnbaar scherpe lijnen
Want aan de groene rand
Waar weilanden zich strekken tot aan het gele zand
Vermengt het woelende water, gevlucht voor eigen vuur
Zich met het rustige land en laat heldere kleuren mengen
Tot zacht transparant
Een nieuwe natuur, verschillend in nuances, ontspruit
Dijt uit: gemengde bloemen dromen
In een vriendelijk waterland
Van zonlicht en vooral van tederheid